Overheden en instanties zien het benutten van ervaringskennis als een uitdaging. Om ervaringen te verzamelen gaan ze direct in gesprek met bewoners, met ervaringsdeskundigen, met vertegenwoordigers van adviesraden, cliëntenplatforms en met belangenorganisaties. Dat levert inzichten op over hoe beleid in het dagelijks leven uitpakt.
Maar de waarde of betekenis van de ervaringen die ze hebben verzameld, is niet vaak duidelijk. Het lukt namelijk lang niet altijd een brede en diverse groep mensen over hun ervaringen te spreken. Ook kunnen de taal en woorden die gemeenten of inwoners gebruiken van elkaar verschillen. Dit draagt bij aan onbegrip.

Vier fasen

Om het proces van ervaringsdeskundigheid benutten te ondersteunen, ontwikkelde Movisie een lemniscaat, een ‘liggende 8’. Dat visualiseert en beschrijft de verschillende fasen die je als gemeente moet doorlopen om op een goede manier ervaringskennis te benutten. Het gaat om de volgende fasen: ervaringskennis ontsluiten, ervaringskennis vertalen, beleid en uitvoering ontwikkelen of aanpassen en evalueren en terugkoppelen. 

Deze vier fasen zijn in de publicatie helder beschreven en apart uitgewerkt. Essentieel is dat het lemniscaat een beleidscyclus is, die na het doorlopen van de vier fasen niet eindigt, maar doorloopt.

Nieuwste kennis en inzichten

De publicatie ‘Ervaringskennis in beleid: zo benut u optimaal ervaringskennis en -deskundigheid’ is een update van een Movisie-publicatie uit 2018. In de vernieuwde uitgave zijn de laatste kennis en inzichten verwerkt die Movisie in onderzoek en praktijk opdeed over dit onderwerp.